Żagli biel

Żagli biel

Ludzie są jak  statki
Płynące po bezdrożach czasu
Młode rumaki
Co ziemię młodości
Wyrzucają spod kopyt

Obciążeni glonami wspomnień
Zdławieni przez  wędzidło życia
Wpadają w suchy dok
Albo cumują w kieracie

Bezsilni  szukają
Dróg  dawno znanych
Krocząc po kole
Bo tak trzeba

11.10 2004 © by hagal