Pieśń sosny

Sosna

Ilustracja 1997-1998 ©  by Magdalena Król

Sosna od wieków była uwielbiana przez ludzi.
Zwana była Nieśmiertelną lub Oczyszczającą Panią.
Nic w tym dziwnego, to wspaniałe drzewo radzi sobie doskonale w trudnych warunkach, niestraszna jej wichura, mróz ani susza.
Swoimi korzeniami mocno wbija się w ziemię i znajdując nasłonecznione miejsce, osiąga wysokość nawet do czterdziestu metrów, mając przy tym nawet cztery metry średnicy pnia.

Kora sosny do pewnej wysokości jest gruba i popękana, potem staje się cienka, łuszcząca się, o barwie czerwono-żółtej. Na jej szczycie rozpościera się wspaniała korona, ozdobiona sztywnymi, cztero-, pięciocentymetrowymi igłami które wyrastają z jednego pęczka, po dwie, trzy, pięć sztuk. Są gatunki sosny, które mogą pochwalić się igłami dłuższymi. Nieliczne mają igły aż czterdziestocentymetrowe.

Na końcach gałęzi, rozrzucone niego chaotycznie, nosi sosna dwudziestocentymetrowe szyszki.

Czy wiecie, że Indianie z igieł sosny splatali koszyczki i sporządzali herbatę?
Natomiast z jej żywicy robili doskonały klej.
Odpowiednio sporządzony olejek sosnowy leczy bóle gardła, anginę, grypę i reumatyzm.
Tak zwane kąpiele sosnowe zalecane są dla Waszych dziadków.

Ludzi, którzy potrafią zaprzyjaźnić się z nią, są obdarzona błyskotliwym umysłem i talentem organizatorskim.

Osoby te mogą zostać naukowcami, politykami lub kompozytorami.

CDN