Pieśń wiązu

Wiąz

pieśń wiązu

Ilustracja 1997-1998 © by Magdalena Król

Jednym z drzew należących do rodziny wiązów jest wiąz pospolity.
Drzewo to przywędrowało do nas z Anglii i z Zachodniej Europy.
Upodobało sobie w szczególności duże skupiska leśne położone na suchych wzniesieniach.

To strzeliste drzewo unosi swe konary prosto do góry, jakby witając poranne słońce.
Przy dobrych warunkach osiąga wysokość do 24 metrów, przy średnicy pnia 90 centymetrów.
Jego ozdobą są miękkie, a zarazem lekko szczecinowate liście.
Są one ciemniejsze z wierzchu, gdzie widać 10  żyłek, biegnących od głównego nerwu
do karbowanego brzegu. Kora tego drzewa jest szara i poznaczona bruzdami.

Owocem wiązu jest mały, podobny do latającego talerza skrzydlaty orzeszek.
Zaczyna on swoje loty ku ziemi już w maju.

Drzewo to upodobały sobie leśne Elfy, dlatego nosiło ono dawniej imię Brata Elfów.
Oczy tych którzy chcą widzieć, potrafią dojrzeć te istoty tańczące przy łagodnej muzyce wokół wiązu tuż przed świtaniem.

Odpowiednio sporządzone medykamentu z tego drzewa leczyły choroby skóry, stosowano je przy złamaniach kości, a nawet przy głębokich ranach. Z kory tego drzewa sporządzano kleik dla dzieci, które nie mogły pić mleka krów.
Przeplecione żółtą wstążką lub najlepiej wełną gałązki tego drzewa chroniły od plotek.

Dziś drzewo to sadzimy chętnie w parkach i na skwerach.
Osoby rozumiejące pieśń wiązu są wesołe, spostrzegawcze, ale bywają krnąbrne i niezależne.

Najczęściej zostają mistrzami w jakimś nietypowym zawodzie.

CDN